| Imię i nazwisko: | Rafael Ferdinand van der Vaart |
| Data urodzenia: | 11 lutego 1983 |
| Narodowość: | Heemskerk |
| Miejsce urodzenia: | Resita |
| Pozycja: | Ofensywny pomocnik |
| Gier dla Ajaksu: | 156 |
Rafael Ferdinand van der Vaart – urodzony 11 lutego 1983 roku w Heemskerk. Były holenderski piłkarz występujący na pozycji ofensywnego pomocnika.
Rafael urodził się w holenderskim Heemskerk, jako syn Holendra i Hiszpanki. Przed dołączeniem do Ajaksu grał w barwach lokalnego klubu. W wieku 10 lat wypatrzyli go skauci Ajaksu i ściągnęli do klubowych akademii. Początkowo Van der Vaart otrzymał jedynie okres próbny, ale zaimponował trenerom i postanowiono regularnie dać mu trenować w akademii. W wieku 17 lat pomocnik zaliczył debiut dla pierwszej drużyny Ajaksu, która 19 lutego 2000 roku zremisowała 1:1 z FC Den Bosch. Po przebiciu się do pierwszej drużyny na stałe, Rafael zyskał przydomek “nowy Jonan Cruyff”, co niewątpliwie narzuciło na niego sporą presję.
W sezonie 2000-2001, pomocnik grał coraz więcej pod wodzą Co Adriaanese i został w tym roku wybrany Europejskim Talentem Roku przez magazyn CalcioManager. W kolejnym sezonie Rafa doznał kontuzji kostki, która wyeliminowała go z gry na kilka miesięcy. Chwilę po powrocie uraz odnowił się, a pomocnik potrzebował operacji. Van der Vaart opuścił wiele spotkań, nie miał wielkiego udziału w udanym sezonie Ajaksu w Holandii, ale mimo tego został wybrany Talentem Roku w Holandii. W kampanii 2002-03, Ajax wygrał jedynie Amsterdam Tournament, a przez kontuzję pomocnik zagrał tylko 21 razy w lidze, ale zdobył aż 18 goli. Po powrocie do zdrowia strzelił ważnego gola w meczu Ligi Mistrzów z Lyonem, który dał Ajaksowi wyjście z grupy.
W pierwszej połowie sezonu 2003-04 Rafael grał bardzo słabo, a media krytykowały jego podejście do gry w piłkę nożną oraz prowadzenie celebryckiego życia. Mimo tego pomocnik wziął się w garść, pomógł Ajaksowi wygrać kolejny tytuł mistrzowski i już na stałe ustabilizował swoje imię jako lider drużyny i jeden z najpopularniejszych piłkarzy w całej Holandii. Rok później Ronald Koeman mianował zawodnika kapitanem drużyny. W trakcie meczu reprezentacji przeciwko Szwecji, piłkarz doznał kontuzji po starciu ze Zlatanem Ibrahimoviciem, co po części doprowadziło do transferu Szweda do Juvensutu już dwa tygodnie później. Niestety później kontuzje ponownie dały się we znaki i kosztowały Van der Vaarta wiele ligowych występów. Ostatecznie piłkarz ogłosił, iż opuści klub po zakończeniu sezonu.
W lecie 2005 roku Van der Vaart był gwiazdą i budził zainteresowanie wielu klubów. Łączyło się go między innymi z Milanem, który dopiero co grał finał Ligi Mistrzów w Stambule. Mimo tego Holender trafił za 5,5 miliona do niemieckiego Hamburgera SV. Decyzji pomocnika nie rozumiał nikt, a Johan Cruyff skomentował jego decyzję “Nie wiem co o tym powiedzieć i co w zasadzie Rafael van der Vaart robi w Hamburgu”. Wielkim zaskoczeniem nie był jednak fakt, że Van der Vaart stał się w Niemczech wiodącą postacią klubu, który grał świetną kampanię w Bundeslidze. Swój pierwszy sezon Rafa zakończył jako najlepszy strzelec drużyny, a klub zajął trzecie miejsce w lidze i wygrał Puchar Intertoto. Kolejny sezon nie był w Hamburgu już tak udany. Klub odpadł z Ligi Mistrzów, a w lidze bardzo długo błąkał się na dnie tabeli. Ostatecznie udało sie wybrnąć z opresji i zakończyć sezon na siódmym miejscu i ponownie wygrać Puchar Intertoto. W sezonie 2007-08 Van der Vaart zdobył 12 bramek w lidze, a jego klub zakończył rozgrywki na 4 miejscu i osiągnął 1/16 Pucharu UEFA.
Pod koniec sezonu Holender był łączony z transferem między innymi do Atletico i Juventusu. Hamburg miał na stole ofertę opiewającą na 15 milionów euro, ale z niej nie skorzystał, ostatecznie przystając na ofertę Realu Madryt, który kupił pomocnika w lecie 2008 roku za 13 milionów euro. Holender podpisał kontrakt na 5 lat i zaimponował już w swoim debiucie, kiedy w meczu towarzyskim zdobył gola i zaliczył asystę na wagę zwycięstwa. W ligowym debiucie dla Realu zdobył gola w wygranym 4:3 meczu z Numancią, a niedługo później zaliczył pierwszego hat-tricka, kiedy Real rozbił 7:1 Sporting Gijon. W październiku 2008 roku został nominowany do Złotej Piłki, ale ta powędrowała do Cristiano Ronaldo. W sezonie 2008-09, pomocnik był głównie rezerwowym pod wodzą Juande Ramosa. Mimo zainteresowania ze strony Arsenalu, Chelsea czy Liverpoolu, został w Hiszpanii, co być może nie było najlepszą decyzją. W kolejnym sezonie mówiło się o jego odejściu, a klub zabrał mu jego ulubiony numer 23. Ostatecznie rozmowy między piłkarzem, a klubem przyniosły efekt w postaci kolejnego, rocznego kontraktu i odzyskania numer 23 na koszulce.
31 sierpnia 2010 roku na dwie godziny przed końcem okienka, Van der Vaart za 8 milionów funtów trafił do Tottenhamu Hotspur.
Zdaniem menadżera Spurs dzień wcześniej ofertę wykupu piłkarza aż za 18 milionów euro złożył Bayern, ale kluby nie dogadały się. Real nigdy nie potwierdził jednak, że do klubu wpłynęła tak duża oferta za pomocnika. Mimo problemów z transferem, Tottenham ostatecznie mógł zgłosić pomocnika do ligi, bowiem Premier League dało Londyńczykom dyspensę z powodu “technicznych problemów”. Na White Hart Lane zawodnik podpisał kontrakt na 4 lata i otrzymał koszulkę z numerem 11. Swój debiut zaliczył 11 września 2010 roku, a Tottenham zremisował 1:1 z West Bromwich Albion. Swojego pierwszego gola Van der Vaart zdobył z rzutu karnego w meczu z Wolverhampton 18 września 2010. Wyborny początek w Premier League i trzy gole w czterech meczach oraz dwa gole i asysta w Lidze Mistrzów dały piłkarzowi miano Najlepszego Piłkarza Świata danego tygodnia. Później Holender otrzymał również nagrodę dla piłkarza miesiąca ligi. Później przyszła jednak kontuzja, która wyłączyła go z gry aż do grudnia. Holender zagrał dla Spurs 77 razy i zdobył 28 goli. Mimo niezłej gry nie zdołał pomóc Spurs w wygraniu jakiegokolwiek trofeum.
31 sierpnia 2012 roku Rafa wrócił do Hamburga, gdzie otrzymał numer 23 oraz rolę drugiego kapitana drużyny. 22 września Holender zaliczył dwie asysty w meczu z Borussią Dortmund, a Hamburg wygrał bardzo ważne spotkanie 3:2. Pierwszy gol po powrocie do Niemiec zdobył w zremisowanym 2:2 meczu z drugą Borussią. Niestety później przyszła kolejna kontuzja i wizyty w gabinecie medycznym przez kolejne kilka miesięcy. Do gry pomocnik wrócił 20 stycznia 2013 roku, a 9 kwietnia został mianowany kapitanem drużyny. Ostatecznie Hamburg podjął decyzję o tym, iż nie przedłuży kontraktu z pomocnikiem, który odszedł do Realu Betis. W barwach beniaminka zagrał zaledwie 9 meczów i pożegnał się ze słoneczną Hiszpanią.
31 lipca 2016 roku zauważono go na trybunach MCH Arena. Po meczu prezes Midtjylland przyznał, że klub negocjuje niespodziewany transfer doświadczonego pomocnika, ale do porozumienia raczej nie dojdzie, bowiem Rafael van der Vaart ma zbyt wygórowane oczekiwania finansowe. Ostatecznie 10 sierpnia doszło do podpisania niespodziewanej umowy. Holender związał się z FC Midtjylland, czym lekko zaszokował wielu kibiców. Sporo mówiło się bowiem o tym, że Van der Vaart może w końcu wrócić do Ajaksu, ale pomocnik zdecydował się na zupełnie inny ruch, czym rozczarował wielu kibiców Joden. Dla duńskiego klubu rozegrał 20 spotkań, a po wygaśnięciu umowy przeniósł się do Esbjerg fB, ale przygoda w tym klubie była jeszcze mniej udana i nie ma sensu w zasadzie o niej wspominać.
W barwach reprezentacji Oranje Rafael rozegrał blisko 110 spotkań, a największym sukcesem było wicemistrzostwo świata na Mundialu 2010.
Ajax:
Eredivisie (2): 2001/02, 2003/04
KNVB Beker (1): 2001/02
Johan Cruyff Schaal (1): 2002
Hamburger SV:
UEFA Intertoto Cup (2): 2005, 2007
Real Madryt:
Superpuchar Hiszpanii (1): 2008
Holandia
Mistrzostwa Świata 2010 – wicemistrz świata
Indywidualnie:
Talent roku w Ajaksie – 2000
Piłkarz roku w Ajaksie – 2001
Amsterdamski Talent Roku – 2000
Sportowiec roku w Amsterdamie – 2001
Nagroda Johana Cruyffa – 2001
Europejski talent roku – 2002
Golden Boy – 2003
Hamburger SV – 199 spotkań – 66 goli – 55 asyst
AFC Ajax – 156 spotkań – 63 gole – 26 asyst
Tottenham Hotspur – 77 spotkań – 28 goili – 18 asyst
Real Madryt – 73 spotkania – 12 goli – 11 asyst
FC Midtjylland – 20 spotkań – 2 gole – 2 asysty
Real Betis – 9 spotkań